Bij een titerbepaling wordt met een klein beetje bloed gekeken of je hond nog genoeg antistoffen heeft tegen de belangrijkste ziekten (hondenziekte/distemper, parvo en hepatitis).
Zijn die antistoffen nog aanwezig? Dan is een vaccinatie op dat moment niet nodig.
Zijn ze laag of weg? Dan kun je juist wél gericht vaccineren.
Dat noemen we: eerst meten, dan pas enten.
Waarom is dat handig?
-
je voorkomt onnodig (te vaak) vaccineren
-
je weet zeker dat je hond écht beschermd is
-
je belast het immuunsysteem alleen als het nodig is
-
steeds meer hondenscholen/pensions accepteren een geldige titerbepaling
Pups
Pups hebben soms nog afweer van hun moeder. Als je dan op het “verkeerde” moment vaccineert, pakt de enting niet.
Met een titerbepaling kun je zien wanneer de beschermende antistoffen van de moeder weg zijn en het dus wél zin heeft om te enten.
Kort: bij pups kun je met titeren veel gerichter enten.
Volwassen en oudere honden
Veel volwassen honden hebben nog prima antistoffen. Dan elk jaar “voor de zekerheid” enten is eigenlijk overbodig. Met titeren kun je eerst kijken of er nog bescherming is.
Bij oudere honden is dit extra fijn, omdat hun lijf soms minder snel herstelt van vaccinaties.
Wat kun je níet titeren?
Ziekte van Weil (lepto), kennelhoest en rabiës kun je niet met een titerbepaling meten. Als dat nodig is (bijv. buitenland), moet je die gewoon laten vaccineren.
Samengevat
Meten = weten.
Titeren is een manier om bewust te vaccineren: niet te weinig, maar ook niet te vaak.